|
| Zoals reeds bij het "zeezeilen" verteld; die nevelige, geheimzinnige eilanden in het noorden van de Noordzee oefenen een enorme aantrekkingskracht op mij uit. Waarom? Wel, de natuur is er overweldigend, het licht is prachtig; vergelijkbaar met het fraaie licht in onze streken in oktober. er wonen maar weinig mensen en die er wonen zijn doorgaans heel vriendelijk en behulpzaam. De commercie heeft er (nog) niet toegeslagen en Nederlanders staan daar vanuit historisch oogpunt bezien, in hoog aanzien. De eilanden liggen op 60° noorderbreedte en 2° westerlengte. De gemiddelde januari-temperatuur is ongeveer 6°C en de warmste zomermaand -juli- is gemiddeld 11°C. Het regent er veel, maar het klaart ook snel weer op. Het kan er heel geducht waaien; dat mag je overigens pas zeggen vanaf windkracht 7 Bf. Daaronder is het vrij normaal en staat er gewoon een stevige bries. Geen oord voor plassenzeilers en zonaanbidders. Maar ik ben er diverse malen geweest en het was nooit vervelend. Ook heb ik er dagen met schitterend weer doorgebracht maar ook met regen. Dat is niet zo erg als het lijkt; de overtrekkende buien met strepen zonlicht ertussen toveren prachtige vergezichten. En bij een Noordelijke wind is het er zo helder als alleen maar in het hoge noorden mogelijk is. Dan kun je tot zo'n 80 km ver kijken! Enfin bekijkt u deze plaatjes maar op uw gemak. Misschien, dat u dan begrijpt, wat ik hiermee bedoel... |
 |
 Maar om er te komen, moet je dus een hele reis over zee maken. In mijn geval uiteraard met mijn eigen boot! Hoe dat zal verlopen weet je tevoren niet en je hoopt er altijd maar weer het beste van... Tot nu toe had ik meestal het geluk er met een zuidelijke wind heen te varen en met een noordwester terug te komen... Maar anderen hadden dat geluk weer niet en dan liggen die eilanden erg ver weg! |
 |
 |
 |
|
| Na een aantal dagen varen in noordwestelijke richting en een nauwgezet bijhouden van de positie, krijgen we vroeg in de morgen de eilanden in zicht. Het weer op zee is prima, maar boven de eilanden regent het.... Erg? Welnee! Ook dat zorgt voor fraaie plaatjes! Zo varen we in alle vroegte aan de zuidkaap - Sumburgh Head - van Shetland voorbij. "We" zijn; het jachtje "Quo Vadis" en ondergetekende... | |
 |
 |
| ...en daarna passeren we - aan bakboord - het eilanje "Mousa" met aan de noordkant de merkwaardige rotspartij... en aan de binnenkant staat een oude woontoren uit het stenen tijdperk. De neerstromende regen zorgt voor precies het juiste decor! - Aan stuurboord rijst de rotswand van Bressay steil uit zee op. | |
 Boven: De vuurtoren van Bressay, aan de ingang van de Bressay Sound, lijkt op de boeg van een zeeschip. *** Rechts: Bressay Sound, gezien vanaf het eiland Bressay. |
 |
 Aan stuurboord; Bressay en Isle of Noss. |
 |
| Zo varen we dan de Bressay Sound in en na een bocht ligt er dan ineens het waterfront van Shetland's hoofdplaats "Lerwick"! Dat stadje is alleraardigst en volgens de inwoners dankt het zijn ontstaan aan de Nederlanders, die Lerwick gedurende de haringvangst als starthaven gebruikten. | |
 |
|
 |
 |
 Normaal lig ik in de haven van Lerwick, maar omdat mijn vader was overleden, moest ik per vliegtuig heen en weer. De Shet- landers bleken op de hoogte van een en ander en adviseerden mij om achter een van de plaatse- lijke boeien te gaan liggen in de Bressay Sound. Er is op geheel Shetland geen enkele veilige ha- ven te vinden. Als het gaat waai- en staat er overal een stevige deining door. Dit maakte ik later eens mee. Een veilige haven heet; "winterhaven". Op Faröer zijn er wel een aantal te vinden. In de zomer is er meestal geen probleem. |
 |
| Deze foto's zijn gemaakt zo rond 1900. Opvallend is hoe- veel Nederlandse vissers daar wachtten op de aan- vang van het haringseizoen. Dat begon op 24 juni. De Scheveninger bomschuiten waren zeer brede en logge schepen met een plat vlak. Aangezien Scheveningen geen haven had, werden de schepen gewoon op het strand gezet. Tijdens een zware storm zijn er zo heel veel vernield. De foto van de winterstorm laat duidelijk zien, dat het er geweldig kan spoken. De deining loopt onbelemmerd de haven in. Aan de kade kun je dan niet liggen. Men ging gewoon in de Bressay Sound voor anker en hoopte het beste er maar van. Een lodberri is een soort pakhuis aan en in het water gelegen, aan de achterkant voorzien van zware deuren. Het zijn zeer stevig neerge- zette gebouwen, waar de schepen gewoon tegen af konden meren en de goede- ren aldus overladen. Veel verandert er niet; de foto van de lodberri beneden laat vrijwel hetzelfde beeld zien als op de zwart/wit foto van een eeuw geleden. Alleen de schoorsteen is eraf. Ik heb gezien, dat de achtermuur wel een meter dik is! In deze lodberri woont de eigenaar (Tom Moncreiff) van de blauwe schoener, die erach- ter op de boei ligt. Een zeer bekende persoonlijkheid daar! |
 |
 Boven: Vlaardinger loggers en Scheveningse bomschuiten wachten de start van het haringseizoen af in de Bressay Sound. Links: Een zware winterstorm teistert Lerwick. |
 |
 Links midden: De Vlaardinger logger "Goede Verwachting" is van zijn ankers geslagen en dreigt tegen de lodberri te waaien. Boven: Scheveningse bom: "Vrouw Kniertje". Links onder: Lodberri nu; veel is niet veranderd. |
|
 |
 |
Die vier keren dat ik er was waren het allemaal mooie zomers. Natuur-lijk zat er ook wel eens een "verkeerde" dag tussen. Nouja, Lerwick heeft een mooi museum met daarin allerlei spul-len van twee Nederland-se VOC-schepen; de "Kennemerland" en "De Liefde". Beide schepen vergingen bij de Outer Skerries. Men voer toen om Schotland heen, om-dat Het Kanaal bijna nooit bezeild was en om de Duinkerker kapers te ontlopen. Maar ook dit was niet zonder risico... |
 |
 |
 |
 |
| De jonge mensen trekken weg van de eilanden; ze laten de onverkoopbare huizen gewoon achter... Bij noordwesten wind is de lucht zo helder, dat staande op de top van Bressay, ver weg aan de horizon het eenzame eiland Foula duidelijk te zien is. Afstand; meer dan 80 km! |
|
 |
 |
 |
 |
[
Sign my Guestbook] - [Read my Guestbook
]
[Guestbook by TheGuestBook.com]
